2-8 Kasım ortası Lösemili Çocuklar haftası. Yıllardır hastalıkla gayrette canla başla çalışan çocuk kan hastalıkları uzmanı Dr. Ezer, “LÖSANTE hastanemizde yüzde 92 oranında tam güzelleşme sağladık” dedi.
Bundan 23 yıl evvel 1998 yılında Lösemili Çocuklar Vakfı’nı (LÖSEV) kuran Dr. Üstün Ezer, ülkemizde lösemiye yakalanma oranı her yıl artış gösterse de tedavide muvaffakiyet oranının yüzde yüze yaklaştığını söylüyor. Lösemide büsbütün tedavinin hayal olmadığını söyleyen LÖSEV Lideri Ezer hayatını çocukların yaşaması için çabaya adayan bir tabip olarak şu davette bulundu: “LÖSEV-LÖSANTE hastanemizde Moleküler Genetik çalışmalar yapılıyor. Bu merkez desteklenirse bir Türk Bilim beşerinin kanserin de aşısını bulacağına inanıyoruz.” Dr. Ezer ayrıyeten Sıhhat Bakanlığı’ndan hala yarı kapasite ile çalışma müsaadesi verilen içinde tüm kısımların ve araştırma merkezlerinin olduğu LÖSANTE Hastanesi’ndeki çalışmalar için tam ruhsat müsaadesi istedi. Dr. Üstün Ezer şu bilgileri verdi:
Dr. Üstün Ezer
ŞAHSA ÖZEL TEDAVİ
“Löseminin tedavi edilebilen bir hastalık olduğunu ısrarla kamuoyuna açıkladık. LÖSANTE Hastanemizde yüzde 92 oranında tam güzelleşme sağladık. En sık görülen lösemi tipi olan ‘standart risk lösemide’ vefat oranını sıfıra indirdik. En sıkıntı lösemi olaylarında radyoterapi (ışınla tedavi) ve kemik iliği nakli yaparak sağ kalım muvaffakiyet oranımızı arttırdık. Artık bireye özel tedavi metotları ve hem çocuk hem de yetişkinlerin tedavisinde yer alan akıllı ilaçlar ile immün yani bedenin kansere karşı savunma sistemini güçlendiren ilaç tedavilerle yüzde yüz muvaffakiyet hayal değil.” Dr. Ezer ayrıyeten ruhsat sorunu yüzünden hastanenin yarısının boş kalmak zorunda bırakıldığını da söyledi.
Tuğçe artık 26 yaşında.
Bu hastalıkla bir arada savaştık
Tuğçe Özünel halsizlik ve karın ağrısı şikayetleriyle lösemi teşhisi aldığında 6 yaşındaydı. Bugün 26 yaşında. Özgünel “Üstün amca asla umudunu kaybetmemi sağladı. Bu hastalıkla bir arada savaştık” dedi ve yaşadıklarını şöyle anlattı: “Gözyaşımı bile silemezdim. Kaslarım erimişti. Yaşamaz diyenler oldu ben ağır bakımdayken. Ancak LÖSEV tabipleri ve Üstün amca (Ezer) bana daima inandı. LÖSEV Hastanesi’nde idman yapmam için alan oluşturdu. Üstün amca bir gün elinde tekerlekli sandalye ile geldi ve ‘Buna gerek kalmayacak yürüyeceksin’ dedi. Annem beni sırtında taşırdı. Üstün Amcayla yollarım kesişmeseydi bugün hayatta olamazdım. LÖSEV’le hayata tutundum. Tedavisi bittikten üniversiteyi de LÖSEV bursuyla okudum.”
Sözcü
