Elif Güveyler, 9 Eylül Üniversitesi’nde İngilizce dersi verirken, pilot olmayı hayal etti. 2010’da işini bırakıp havalimanında işe girdi. 26 yaşında sivil uçuş okuluna yazıldı. 2 yıllık eğitimin akabinde hayaline ulaşıp pilotluk lisansını aldı. 35 yaşındaki Güveyler, “İşçi bir babanın kızı olarak bu koltuğa oturmak için tırnaklarımla savaştım. Kimsenin torpili olmadan ülkemi yurt dışında temsil etmenin gururunu yaşıyorum” diye anlatıyor hikayesini…
– Nerede başladı hikayeniz…
İzmir Karşıyaka’da doğdum. Babam emekçi maaşıyla 4 çocuğuna yetişmeye çalışan bir adamdı. Gecekondu mahallesinde büyüdüm. Babam kız ‘çocuğudur kendini korusun’ diye İmam hatip ortaokuluna yolladı. Lisede ise tercihim öğretmen lisesinde okumak oldu. Yatılı olarak Konya Öğretmen Lisesi’ne gittim. 9 Eylül Üniversitesi İngilizce öğretmenliğini kazanınca tekrar İzmir’e döndüm. Mezun olunca da okutman olarak üniversitede devam ettim.
– Pilotluk hiç aklınızda yok muydu?
Yoktu. Sivilden pilot olunabileceğini bilmiyordum. Üniversitedeyken askeri okul öğrencilerine özel ders veriyordum. Onlar sayesinde İzmir’de sivil bir uçuş okulu olduğunu öğrendim ve araştırmaya başladım.
ÖZGÜRLÜĞÜN TADI…
– Bir anda işinizi her şeyi bıraktınız mı?
Farklı bir şeyler yapayım isteğim vardı daima. Öğretmenliği bırakıp havalimanında yerde misyonlu olarak işe başladım. Uçak başında yüklemeden vazifeli işçiydim. Evvel bir havayı kokladım. 2011’de 26 yaşındayken uçuş okuluna girdim. 2 yıllık temel eğitim aldım. Hayallerimin peşinden gideyim dedim. Bazen risk almadan ilerlenmiyor. Hayatta verdiğim en gerçek karar.
– Ne hissettiniz pilot olarak o koltuğa oturduğunuzda?
Benim için tanım edilemezdi. Birinci uçuşumda o gün özgürlüğün tadını aldım. O tadı para pulla satın alamazsınız.
BEN YAPABİLDİYSEM ŞAYET HERKES YAPABİLİR
– Kısa mühlet evvel toplumsal medyadan bir serzenişiniz oldu. Bayan pilot olmanın zorluğuna değinmiştiniz. Neydi sizi sinirlendiren?
Toplumsal medya aslında linç yeri. İşimi çok seviyorum ve anlatabildiğim kadar anlatıyorum. Çok soru geliyor. Paylaşımlarla anlatıyorum mesleğimi ve merak edilenleri. Birtakım insanlar “İyi ki bir pilot olmuşsun” diyorlar. Bilhassa bayan olarak Türkiye’de bizi fakat bayanlar anlar diye düşünüyorum. Her 8 Mart’ta ‘gururumuzsunuz’ denilir ancak biliyoruz ki daima daha çok çalışmamız gerekiyor. Bayan olarak otomobil sürmemiz bile hâlâ sorunken uçak kullanıyor olmamız meslektaşlarımız ortasında bile kuşkulu bakılıyor. Kimsenin selamıyla torpiliyle bir iş yapmamış bir yere gelmemiş bir bayan olarak bunu gururla savunuyorum. Yurt dışında ülkemi temsil ettiğim için gururluyum. İnadına paylaşacağım örnek olsun diye, benim üzere sıfırdan gelen personel bir babanın kızı da yapabildi diye. Mazeret yok, ben yaptıysam herkes yapar.
KENDİMİ ÜLKEM İÇİN YETİŞTİRDİM
– Lisansınızı aldıktan sonra çabucak iş bulabildiniz mi?
Lisansınızı alıp iş aramaya başlıyorsunuz. Türk Hava Yolları’na (THY) girmek için 2 sene yalnızca müracaat süreci sürüyordu. Bekleme lüksüm yoktu. Özel bir firmada başladım. 2 sene çalışıp THY’ye geçtim. 4 yıl çalışıp kendim istifa etim ve Kuveyt merkezli bir havayolu şirketinde vazife yapıyorum. Ancak her fırsatta Türkiye’deyim.
– Çalışma şartları yüzünden mi ayrıldınız Türkiye’den?
Döneceğimiz yer ülkemiz. THY bize çok şey kattı. Ülke kuralları herkes için birebir. Benim ayrılışım para odaklı değildi. Uçuşta yurt dışını deneyimlemek istiyordum. Deneyim topluyorum. Türkiye’ye döneceğim zira kendimi ülkem için yetiştirdim. Birkaç sene deneyim edinmek için ayrıldım.
Sözcü
