Fyodor Dostoyevski’nin ‘Suç ve Ceza’ kitabındaki en beğendiğim cümlelerden biri şuydu; “Ah benim şu bitmek tükenmek bilmez sakarlığım. Yeniden yırtık cebime koymuşum umudu.” Fenerbahçe’nin gayriresmi de olsa, Göztepe maçında aldığı beraberlikle şampiyonluk umutlarını İzmir’de bırakmasını ve son 4 yıldır tıpkı hayal kırıklığını tekrar tekrar yaşamasını anlatacak daha iyi bir cümle olamazdı.
Sorun Fenerbahçe’nin namağlup önder Trabzonspor’dan 12 puan geride olmasında değil. Büyük kulüpler, bu türlü senaryoları lehine çevirebilecek kapasiteye sahip oldukları için ‘büyük’ olarak tanımlanırlar. Lakin sorun, Fenerbahçe’nin uzun müddettir bu kimliğinden uzak ve her geçen gün bir evvelki güne rahmet okutuyor olmasında. Anlaşılan bir rahmet de Pereira’ya okunacak. “Her sene teknik yönetici değiştirerek başarılı olunmaz” diyen Lider Ali Koç, dördüncü yılında 7. hocası Vitor Pereira ile de yolun sonuna gelmiş görünüyor.
Pekala, Pereira ne kadar hatalı? Yerine getirilecek 8. hoca, kendisinden evvelki yedi hocadan farklı ne yapacak da Fenerbahçe’yi muvaffakiyete ulaştıracak? Bu soruların karşılıklarını bulmadan evvel Pereira’nın çalıştığı ortama da bir göz atalım:
- Lider hocasına dayanak olmak bir yana, canlı yayına çıkıp taktiğin yanlış olduğunu ve Mesut Özil’i oynatması gerektiğini söylüyor.
- Mesut Özil, sabah akşam Pereira’yı yerden yere vuran bir futbol yorumcusu ile Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı ziyarete gidiyor.
- Oyundan alınan İrfan Can Kahveci saha kenarına gelene kadar hocasına etmedik küfürü bırakmıyor.
Lideri, kaptanı ve en yetenekli oyuncusu tarafından kamuoyu önünde yem edilen bir teknik yöneticinin başarılı olmasını beklemek hayalden öteye gidemez. Zira Fenerbahçe’de, liderinden hocasına karşılıklı bir provokasyon kelam konusu. Göztepe kalecisinin yere bile yatmadığı birinci yarıdaki oyunu beğendiğini söyleyen, grubun en uygunu İrfan Can’ı 70’de oyundan alan ve maç biterken Atilla Szalai’yi alana süren Pereira’nın da artık gerçeklerle bağını kopardığı apaçık ortada. Bu kadar baskı ve itibarsızlaştırmaya karşı tek tabanca savaştığını düşünürsek, akıl sıhhatini bugüne kadar koruyabilmesi bile mucize. Rütbeleri sökülmüş bir kumandan üzere saha kenarında yalnızca birilerini şad etmeye çalışmaktan diğer bir hedefi kalmamış. Velhasıl Fenerbahçe tekrar umudunu yırtık cebe koymuş…
Alican Özcan
Sözcü
