Memleketler arası arenada muvaffakiyetlerin çok uzağında kaldığımız teniste umut ışığı olmuştu Yankı Erel. İki sene evvel Wimbledon’da çift erkekler gençler kategorisinde Finlandiyalı partneri Otto Virtanen ile şampiyonluğa ulaşarak erkeklerde bir Grand Slam’de memnun sona ulaşan birinci tenisçimiz olarak ismini tarihe yazdırmıştı. Bu zaferle beklentiler de büyümüştü haliyle. Sözcü HaftaSonu olarak Yankı Erel’le yeni amaçlarını, hayallerini ve geçen iki yılın getirdiklerini konuştuk.

• Evvel sıhhat diyelim. Karantina sürecini nasıl geçirdin?

Tüm ülkemize ve dünyaya geçmiş olsun. Süreç uzadıkça kanıksanmaya ve tehlikeler göz gerisi edilmeye başlandı, umarım herkes birinci günlerdeki üzere tedbirlerini almaya devam eder. Karantinada hiç tenis oynayamadım lakin fitness hareketlerime devam ettim. Arkadaşımın yazlığında geçirdiğim karantinada bol bol koştum. Hiç sevmesem de mecburen alıştım koşmaya, tutunacak kolum o kalmıştı.

• Yankı Erel’i biz iki sene evvel tanımıştık. Bir de kendi ağzından dinleyelim Yankı’yı?

Benimle sabaha kadar tenis konuşabilirsiniz, sonraki sabaha kadar da Formula 1, bir sonraki sabaha kadar da UFC konuşabilirsiniz. Ben tenise sahiden aşığım lakin bunun yanında farklı ilgi alanlarım da var saydığım üzere. Sıkı bir PlayStation oyuncusuyum. Tenis tarafına dönersek de Wimbledon Çiftler Şampiyonluğu, Gençlik Olimpiyatları’na iştirak, Avustralya Açık macerası üzere aslında bugüne kadar kendi adıma muvaffakiyet hanesine yazdırdığım turnuvalardan bahsedebilirim.

• Nasıl başladın pekala tenise, bu yeteneğin nasıl keşfedildi?

Annemle babam, bilhassa babam, spor yapmayı çok sever. Tenisi onlar oynarken görüp başladım. Küçükken raketi elimden alamazlar beni korttan çıkaramazlardı. Birinci antrenörüm İsmail Cet hırsımı, ilgimi ve spora olan eğilimimi görmüş ve ailemi teşvik etmiş.

• Wimbledon’da gençler kategorisi çiftlerde şampiyonluğu kazanman büyük yankı uyandırmıştı. İki sene öncesine dönersek o anı, kupayı kaldırma öyküsünü dinleyebilir miyiz?

Şayet bir gün olur da Wimbledon’da büyükler kategorisinde o kupayı kaldırırsam, herhalde en özel şampiyonluğum yeniden 2 yıl evvelki Wimbledon Junior şampiyonluğum olacaktır. O turnuvanın her maçı bir sinema tadında. Dünyanın en iyi junior tenis çifti diyebileceğimiz bir çifti yendik, maç puanlarından döndürüp cins atladık, uzatma setlerine kaldık, pilimiz bitene kadar savaştık. Biz o turnuvadan evvel partnerim Otto ile son oynadığımız çiftler maçında ağır yenilmiştik ve itiraf etmeliyim ki parolamız şampiyonluk değildi. Çeyrek finali geçtiğimizde “Ne oluyor ya biz bu işi koparacağız galiba” inancını hissetmeye başladık. O kupa çok çok özel…

• Bu zafer, senden beklentileri de bir oldukça üstleri çekmişti. Herkesin gözü Yankı’nın üzerinde.

1 yıl kadar ağır bir sakatlıkla boğuştuktan sonra tabir yerindeyse canavar üzere geri dönmüştüm. Mental olarak da fizikî olarak da eskisinden serttim. Pandemi sürecine kadar da çok iyi gidiyordu her şey. Kendimi çok iyi hissediyorum. Wimbledon sonrasından bahsetmem gerekirse, o zafer üstümde müspet bir baskı oluşturdu. Atlet için baskı kusursuz bir yakıttır. Alışılmış kullanmasını bilirseniz. Ben yapabileceklerimin farkındayım ve hem kendimi hem ailemi hem ülkemi gururlandırmak için daha çok çalışıyorum.

• Teklerde muvaffakiyet daha zordur. Grand Slam’de kupa tahminen çok büyük bir hayal ancak üstleri zorlamak mümkün mü?

Tarihte büyük muvaffakiyetler elde etmiş insanların istisnasız hepsi o muvaffakiyetin hayalini kurmuştur. Amaçlarımı daima adım adım koyarım fakat hayalim en zirvededir. Ben daha evvel ülkede teniste başarılmamış bir şeyi yaptım ve yapılabilirliğini gösterdim. Öbür tenisçi arkadaşlarım da bu halde işlere imza attılar. Yalnızca teniste değil ülke sporunda son periyotta hiç beklemediğimiz branşlarda büyük muvaffakiyet getiren arkadaşlarımız var. İmkânlar, azim, profesyonellik olduğu sürece her şey mümkün.

• Amaçların neler pekala? Hem spordaki hem hayattaki?

Ben örnek bir sportmen olmak, birincileri başarmak, kırılmamış zincirleri kırmak istiyorum. Başarılarımla yol gösterici olabilirsem ne memnun. Dünya sıralamasında da yapabileceğimin en iyisini yapmak için çalışacağım. Dediğim üzere; tepe için hayal kurabilirsiniz ancak maksatlar daima adım adım. Günün birinde birinci 100’e girebilirsem artık sırada 50 var diyeceğim, 50 olduğunda birinci 10’a gözümü dikeceğim. Bu bu türlü gidecek.

NADAL’LA ROLAND GARROS MAÇI ÜZÜCÜ OLMAZ!

Bırakın profesyonel bir tenisçiyi, sporsever birine bile “Rafael Nadal mı Roger Federer mi sorusu sorulmadan olmaz?” Yankı, agresif oyun biçimi ve solak oluşu nedeniyle rengini çok net belirli etti: “Nadal’ın hem oyun usulünü hem de karakterini kendime daha yakın bulduğum için Nadalcıyım diyebilirim. İkisi de tenisi dünyada değişik yerlere getirmiş saygın isimler. Yalnızca Nadal’ın kortta gerçek bir boğa üzere oradan oraya koşması ve rakibi hırsıyla yıldırması çok hoşuma gidiyor. En büyük hayallerimden biri de onunla tarih yazdığı Paris’te karşılıklı raket sallayabilmek. Nadal ile bir Roland Garros maçı üzücü olmaz sanki!”

KÜLTÜR OLUŞURSA ATLET ÇIKAR

Her branşın kendine ilişkin bir kültürü vardır. Bu branş kültürleri ülke kültürleriyle ve ülkelerin bilhassa spor kültürleriyle ne kadar ahenk sağlarsa o kadar çok atlet çıkar ve muvaffakiyet oranı artar. Bu kültür ahengini tahminen Avrupa ve Amerika’ya nazaran biraz geç yakalıyor olabiliriz lakin artan teknolojik imkanlar, bağlantı kanallarının yaygınlığı üzere etkenler ülkemizde tenisin de önünü açacak. Profesyonelik ve markalaşma da bu alanda çok değerli. Küçük ancak sağlam adımlarla ilerliyoruz. Tüm sporseverler umutla baksınlar geleceğe.

YETERLİ Kİ HAVLU ATMAMIŞIM

Ben 10 yaşımda ailemden ayrıldım tenis oynayabilmek için. 10 yaşımda kendi çamaşırlarımı yıkamaya, kendi yemeğimi yapmaya alıştım, alışmak zorundaydım diyebilirim. Başlarda çok yakındım, ‘Gelin beni buradan alın’ dedim. Her seferinde da geri döndüm. Uygun ki fakat iyi ki havlu atmamışım diyorum. Herkesin hayatında güç anlar olacak. Bunu kabullenmeli, geçeceğine inanmalı ve yola devam etmeliyiz.

Sözcü