Efsanevi Moğollar Kümesi’nin solisti Emrah Karaca, Türkiye’nin içinden geçtiği kara periyotta müziğe de ağır darbe vurulduğunu söyledi. Pandemi sürecinde gitarlarını satmak zorunda kaldığını belirten Karaca, iktidarın sanat alanlarındaki kısıtlamalarının ideolojik olduğunu söyledi. Başarılı sanatçı, yaşadığı zahmetleri samimiyetle anlattı…
■ Pandemi sürecinden nasıl etkilendiniz?
16 aydır süregelen bu çok sıkıntı periyotta yapayalnız kaldık. Buna çok içerledim. Hepimiz işsiz kaldık. “Bugüne kadar kazandıklarınıza sayın” diyebilenler oldu. Açıkçası bu acımzasızlığa inanamadım, çok alındım. Bizi milyoner mi zannediyorlar sanki? Ben gitarlarımı satmak zorunda kaldım.
Emrah Karaca, okulda kendisine “İşte vatan haininin oğlu” diyenler olduğunu, babası Cem Karaca ile 11 yaşındayken tanıştığını söyledi. Sanatçı, Gökmen Ulu’nun sorularını yanıtladı.
■ Cumhurbaşkanı’nın, müzik yayını sonunu saat 24:00’e çekerek, “Kusura bakmayın, rahatsızlık vermeye hakkınız yok” demesini nasıl karşıladınız?
Bir Cumhurbaşkanı’nın bunu söylemeye hakkı yok. Çok üzülüyorum. Müzik yayını sonunun saat 24:00’e çekilmesini bir lütuf üzere görmesini de yanlışsız bulmuyorum. Biz bu ülkenin vatandaşıyız. Sanat işçisiyiz. Haklarımız var. Bizimle birlikte müzik ve cümbüş bölümünde binlerce işçi ekmek çabası veriyor. Tamam, bir anda abartmayalım, maske–mesafe kurallarına uyalım ancak bırakın, biz de alın terimiz ile çalışalım. AVM’ler, statlar, televizyon stüdyolarındaki güldürü programlarında beşerler toplu halde bulunabiliyorken, kahvehanede dört kişi okey oynayabiliyorken, uçakta koltuklara boşluk bırakmadan oturulabiliyorken, bir boşluk bırakarak konser veremiyorsunuz. Türkiye’nin bu kara devrinde müziğe de darbe vuruldu.
BABAMI TAKLİT ETMEDİM
■ Müziğe ilginiz aileden mi geliyor?
Annem ve teyzem de müzikçiydi. Babaannem Toto Karaca tiyatronun kilometre taşlarından biriydi ve hoş müzik söylerdi. Babamı anlatmama zati gerek yok. Ancak ben uzun yıllar müzikten uzak kalmaya çalıştım. Bunun sebebi, babamın söylediği müzikler nedeni ile sıklıkla başının kedere girmesiydi. Baskı gördü, yargılandı, hatta sürgüne maruz kaldı. Üstelik 8 yıl vatandaşlıktan çıkarıldı. Annemle haftada bir karakola masraf, tabir verirdik. Çocuk aklımla “Babam bu müzikleri söylemeseydi farklı kalmayacaktık, bunları yaşamayacaktık” diye düşünürdüm.
■ Müziğe ne vakit başladınız?
Lise yıllarımda kendi kendime gitar çalmayı öğrendim. Kıbrıs’ta memleketler arası bağlantılar kısmında eğitim görürken, para kazanmak için kendimi sahneye attım. Bir daha da sahneden inmedim. Artık çok memnunum.
■ Sanat hayatınızda ne vakit ve nasıl profesyonel oldunuz?
1999 yılında babam ile “Bindik Bir Alamete, Gidiyoruz Kıyamete” albümünü çıkardık. Orada bir arada
üç müzik söyledik.
■ Cem Karaca’nın oğlu olmak sizin için bir avantaj mı?
Elbette gurur verici lakin aslında dezavantajlı. Zira Cem Karaca çitayı çok yükseğe koymuş ve kıyaslama yapıldığında babama erişmek mümkün değil. Ben de onu taklit etmedim ve kendi şeklimle söyledim, kendim oldum. Bundan çok mutluyum.
■ Peki Moğollar Grubu’na ne vakit ve nasıl girdiniz?
Ben onların elinde büyüdüm aslında. 2008 yılıydı. 32 yaşımdaydım. Kadıköy Meydanı’nda Moğollar’ın Nazım Hikmet’i Anma Konseri vardı. Kulise girdim. Cahit (Berkay) ağabey, “Bu akşam bizle müzik söyler misin” dedi. Çok şaşırdım, elim ayağım titredi. Hazırlıklı değilim, prova yok, aklımın ucundan bile geçmemiş. Çok korktum. Cahit ağabey, “Bize müsaade eder misin biraz, grupça konuşalım” dedi. Demokrat bir kümedir Moğollar, herkesin kelam hakkı olur, herkes birbirini dinler ve ortak akla ulaşarak karar alır. Az sonra tekrar kulise girdim, Cahit ağabey, “Tamam, sen heyecanlandın, bugünlük söyleme. Pekala bundan sonra bizimle müzik söyler misin” dedi. Ve böylelikle kümenin üyesi oldum. Başlı başına bir müzik akımının yaratıcı mimarlarından olan, silinmez izler bırakan Moğollar’ın üyesi olmaktan çok memnunum.
MÜZİSYENLER ORTASINDA DAYANIŞMA OLMALI Emrah Karaca, müzisyenler ortasında dayanışma yoksunluğu olduğunu söyledi. Akabinde şöyle konuştu: Birçok kişi kendini kurtarma sıkıntısında. Anlayamıyorum. Empatiye, direnişe, birlik olmaya gereksinimimiz var.
■ Popülizm peşinde değilsiniz…
İnternet çağında çabucak herkes artık bir görüntü ile meşhur olma peşine düştü. Hatta kendi işini yapmayanlar da popülizm hastalığına yakalandı. Halbuki tanınan olmak başarılı olmakla gerçek orantılı değildir. Babam, nitelikli işler yapıp, merdivenleri birer basamak ve sağlam adımlar ile çıkmam tavsiyesinde bulunmuştu. Kıymetli olan, saman alevi üzere parlayıp sönmek değil, kalıcı olmak.
Sözcü
