Kuzey İrlanda’nın başşehri Belfast. Best, 1947 yılında dünyaya merhaba derken, ülkesi çok karışık durumdaydı. 1916 yılı Paskalya bayramında birinci kanlı hareketini gerçekleştiren IRA (İrlanda Kurtuluş Ordusu) hareketlerine bütün süratiyle devam ediyordu. 30 Ocak 1972’de, Bogside bölgesinde İngiliz askerleri 26 İrlandalı’yı üzerlerine ateş açarak öldürmüş ve bu olay tarihe kanlı pazar olarak geçmişti.
1984’te İngiltere’nin Brighton kentinde, devrin İngiltere Başbakanı Thatcher’i kaldığı otelde bombalayan IRA, yıllar sonra ağır bir karşılık verdi. 5 kişi ölmüş, başbakan kurtulmuştu. Belfast, geceleri çok tehlikeli ve inançsız bir kentti. İşte bu şartlarda, 14 yaşında bir çocuk futbol oynamaya çalışıyordu. Manchester United’ın futbolcu avcısı Bob Bishop, onu mahalle maçında izledi. Sonra tekrar tekrar United onu takip etti.
United’ın İskoç menajeri Matt Busby, artık 15 yaşına gelmiş bu çocuğu İngiltere’ye davet etti. Best, başına buyruk bir delikanlıydı. Manchester’a geldi. Busby ile tanıştı. Kulüpten içeri girdi. Yanında bir arkadaşı vardı. İngiltere’ye geldiğini ailesine bile söylememişti. 48 saat sonra arkadaşına “Burası çok disiplinli ve çok sıkıcı. Dönelim” dedi.
Kimseye haber vermeden kentten ayrıldılar. İskoç Menajer Busby, gittiği haberini alınca küplere bindi. Çok kızdı. Ancak Best’in peşini bırakmadı. Babasını aradı. Adamcağızın, Best’in Manchester’a gittiğinden haberi bile yoktu. Busby, aileyi ve Best’i sonunda razı etti. Kuzey İrlandalı genç, United ile mukavele imzaladı. Basamakları süratle tırmandı. 1965-1967-1968 yıllarında Manchester United Şampiyon Kulüpler Kupası’nı kazanırken Best de bütün dünyaya ününü duyurdu. 466 sefer giydiği Manchester formasıyla 178 gol attı. Ayakları sihirliydi güya. Topa hükmediyordu. Pele onun için “Benden bile iyi bir futbolcu” dedi.
Futbolun James Dean’i ‘Beatles’ın beşinci üyesi’ diye anılmaya başlamıştı. Zira alkol ve gece hayatı ile tanışmıştı. Tam bir bağımlı olmuştu, maalesef. İdmanlara alkollü gelmeye başladı.
Manchester United ona çok sabretti. Gollerine devam ediyordu zira. Lakin bardak taşıyordu. Kulübü bir gün ona “Ya United, ya alkol” dedi. Yanıtı kısa ve net oldu: “Manchester demeyi çok isterdim.”
Yollar ayrıldı. Futbola devam etti. Ancak çok süratli ve makus yaşıyordu. Şöyle demişti: “İçkiyi, sigarayı, gece hayatını, aşklarımı bıraktım. Hayatımın en makus 20 dakikasını geçirdim.”
Yalnızca futbol oynuyor, sonra gecelere dalıyordu. Amerika’ya transfer olduğunda, ona özel hayatını sordular. “Paramın yarısını bayanlara, alkole ve arabalarıma harcadım. Kalan kısmı ise boşa harcandı” dedi. Hiçbir şey umurunda değildi. Alkollü araç sürmekten iki sefer tutuklandı. Tekrar sürmeye devam etti. İngiliz disiplininden nefret ettiğini söylerdi daima.
Bedeni harap olmuştu. 2002 yılında, karaciğer nakli oldu ve şöyle dedi: “Hayatımda her şeye çalım attım. Alkol hariç!”
Lakin tekrar içti. 1 Ekim 2005’te grip belirtileriyle hastaneye kaldırıldı. Akciğerlerinde büyük sorun vardı. Son röportajını verdi: “Benim üzere ölmeyin.”
Kurtulamadı.
Maradona ile tıpkı tarihte, 25 Kasım’da veda etti. 59 yaşındaydı. Belfastlı küçük çocuk çok süratli yaşadı ve erkenden göçtü bu dünyadan.
Sözcü
