Gazeteci Selahattin Duman, sabaha karşı hayatını kaybetti.  Geçtiğimiz yıl İzmir’de bir trafik kazası geçiren Duman uzun müddet ağır bakımda kalmıştı.

Selahattin Duman, uzun yıllar Sabah Gazetesi’nde ve Vatan Gazetesi’nde yöneticilik ve köşe müellifliği yaptı. Komser Şekspir, Romantik ve Bir Erkeğin Anatomisi sinemalarında rol aldı.

Son olarak Oksijen Gazetesi’nde yazmaya başlamıştı.

“NEŞTERİN KEMİĞE SÜRTMESİYLE KIRT KIRT DİYE SESLER GELİYORDU” 

Selahattin Duman’ın geçirdiği kazayı anlattığı yazısından bir kısmı şöyle:

” (…) Bir ameliyat daha oldum mu hiç hatırlamıyorum. Kırpık kırpık imajlar gözümün önüne gidip geliyor. Bildiğim kadarıyla anestezi uygulamadılar. Kırık sol kolumu açtılar. Neşterin kemiğe sürtmesiyle “Kırt! Kırt!” diye sesler geliyordu.

Sonunda sıkıntı bitti. Beni ağır bakıma altı okka ettiler. Buraları da daima hayal meyal. Akşamın bir vakti, şeytanın avrat boşadığı saatlerde benim 19 gün sürecek ağır bakım sıkıntım başladı.

Ağır bakım servisleri, askeriye koğuşu tertibinde. Sıra sıra dizili yataklar, çeyiz sandığında açılacağı günü bekleyen çarşafın danteli üzere.

Zirvemizde oksijen maskeleri, serum şişeleri, ilaç torbaları, damarlara girmiş iğneler, Kızılay bağış rozeti üzere göğüs mıntıkasına yapıştırılan elektrot başlıkları. Biçim olarak tamamız. Azrail koğuşa girse taşıdığımız aksesuarlara bakarak sıranın kimde olacağını bilir.

Ortada bir yeni müşteri geliyor. Yani hasta. Altı tekerlekli yatakları sıklaştırıp, ortaya bir yataklık yer açıyorlar. Hasta oraya tıkıştırılıyor.

Ağır bakımdaki ikinci, üçüncü günüm müydü ne. Benim yatağı az öteye iteklediler. Ortada kalan boşluğa yeni somya kurdular. Üstüne de bir teyze koydular. “Teyze” dediğime bakmayın, bayan ölümsüzlüğün sırrını çözmüş üzere. Başta da 14 dikiş.

Torba ilçesinden getirmişler. İddialara nazaran merdivenlerden yuvarlanmış. Kafayı da o denli kırmış. Sese koşan komşuları bulmuş, ambulans çağırmışlar.

“Teyze” birinci gecesinde çok mülayimdi. Gelininin eline bakan kaynana üzereydi. Ne olduysa İzmir’deki torununun gelmesiyle oldu. Kısmen hafızası yerine gelen “Teyze” olayı arbedeye bağladı. Bağırıyor, çağırıyor. Derken hemşirelerin bir boş anını kollayıp yataktan kaçıyor. Ver elini koridorlar.

İçindeki ses “Yüreğinin götürdüğü yere git” diyor lakin koğuştaki dış ses “Anca gidersin” diyor. (…) ”

Sözcü