Irak’ın kuzeyindeki Gara bölgesinde PKK’lı teröristler tarafından şehit edilen 13 bireyden biri olan ve dün memleketi Eskişehir’de toprağa verilen 31 yaşındaki Şehit Mevlüt Kahveci’nin İstanbul’da yaşayan annesi Ayşe Güler SÖZCÜ’ye konuştu. Acılı beş yılı anlatan anne Güler, oğlunun şehit olacağını hissettiğini söyledi.

BEN OĞLUMU DEVLETE VERDİM

Oğlundan uzak beş yılın çok sıkıntı geçtiğini söz eden gözü yaşlı şehit annesi Ayşe Güler, şunları söyledi:

– Beş yıl çok güç geçti, hiç gülmedim, daima ağladım. Bekledim gelecek diye. Ben onu devlete verdim, devletime güvendim. Oğlum daima şehit olacağını söylüyordu. Ben umudumu hiç kaybetmedim. Ancak yılbaşından sonra şehit olacağını bildim. Başından sonuna kadar umudumu kaybetmedim.

Hakkari Vilayet Jandarma Komutanlığı buyruğunda vazifeli Uzman Erbaş Mevlüt Kahveci, 21 Eylül 2016 tarihinde Hakkari-Çukurca karayolunda Uzman Çavuş Ümit Gıcır’la birlikte kaçırıldı.

– Şehit olacağını hissettim. Yılbaşından sonra bir cumartesi günü namaz kılarken yanıma geldi. “Ne o Mevlüt?” dedim. “Ana sana geldim” dedi. O günü umutlarım bitti ve oğlumun şehit olacağını hissettim. Soluğu kulağıma geldi. Düş değildi. Saat 14.00 civarı namaz kılıyordum. Sağ tarafıma geldi ve soluk alıp veriyordu. “Özledin mi? Üşüdün mü? Mevlüt’üm” dedim. “Yok üşümedim, sana geldim” dedi. Benim oğlum çok saygılıydı, vatanına düşkün birisiydi. Lakin daima şehit olacağını söylüyordu. Yalnız dört sene çok bekledim. Bir şeye yaslanıyorsun. Yaslandığın çöküyor yani…

KONGREDE ARADIĞINI BİLMİYORDUM

Şehit cenazesi sırasında Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan’ın kendisini arayarak başsağlığı dilediğini lakin kendisini kongreden aradığını bilmediğini belirten Güler, şöyle konuştu:

– Oğlumla temas kurmak için çok uğraştım. Cumhurbaşkanıyla uğraştım. Lakin Cumhurbaşkanı çok uğraştı, Süleyman Soylu çok uğraştı. Her vakit benimle konuştular, her vakit benimle ilgilendiler. Beni perişan etmediler, perişan olmadım. Lakin evladım yoktu o diğer. Benim Cumhurbaşkanı’yla, Süleyman Soylu’yla rastgele biriyle sorunum yok. Allah’tan geldi bir şey diyemedim. Allah verdi, Allah aldı.

OĞLUMUN KANINI YERDE KOYMA

– Dün Cumhurbaşkanı’yla telefon görüşmesi yaptım. Kendisi aradı. Bana başsağlığı diledi. Ben de kendisine “Oğlumun kanını yerde koyma, senden tek dileğim bir tane bile terörist kalsa kökünü hafriyat. Ne olursun, bir evladım yok oldu” dedim. Benim kongreden aradığından haberim yoktu. Ben kongre olduğunu bilmiyordum, haberim yoktu. Beni mezarlıkta aradı, gelişi hoş aradı ve konuştum. Palavra söyleyemem.

BENİM CANIM YANIYOR

– Benim oğlum gitti gideli bana dayanak veriyorlar. Yani devletimiz bana oğlum gitti gideli takviye verdi. Yalnızca onların elinden alamadık o öbür. Ben parti ayırt etmiyorum. Hepsi parti, hepsi vatandaş. Ben makus diyemem, palavra da söyleyemem. Yalnızca benim canım yanıyor, evladım yok. Ben buna üzülüyorum.

OĞLUM TAKSİCİNİN OYUNUNA GELDİ

Oğlunun kaçırılmasında bindiği taksinin sürücüsünün oyunu olduğunu öne süren anne Ayşe Güler, şunları söyledi:

– Benim oğlum Hakkari Çukurca’da misyondaydı. İki tane üniversite bitirdi. Oğlum kendisi üzere şehit olan Uzman Çavuş arkadaşı Ümit Gıcır’la misyon yeri Çukurca’dan Hakkari’ye özel taksiyle giderken Orhanlı yolunda yolu çevirmişler. Oğluma o taksici kalleşlik etti. Taksici, oğluma ve arkadaşına otomobilde durmasını kendilerini yakalatmayacağını söylüyor. Yanlarında silahları da vardı, yoksa yakalanmazlardı. Taksici kendilerini kurtaracağı istikamette konuşma yapmış. Lakin kurtaramadı. Yakalayıp, götürmüşler. Lakin taksici geri gelmiş.

MEKTUP OĞLUMUNDUR

Anne Güler, toplumsal medyada dolaşan mektubun da oğluna ilişkin olduğunu ve oğlunun kendi yazısı olduğunu söyledi. Şehit Mevlüt Kahveci, annesi Ayşe Güler’e yazdığı o mektupta şu sözler yer alıyor:

HATAMIZ KARAYOLLARINI KULLANMAK MI?

– Anne, örgütün söylediği daima bizi AKP hükümetinden bugüne kadar kimsenin istemediği, fakat AKP ve Cumhurbaşkanı bizleri talep eder ve örgütün bu isteğe kayıtsız kalmayacağı ve bizi bırakacağını söylemektedir. Lakin bugüne kadar neden kurtarılmadık? Neden bizim için bir teşebbüste bulunulmadı? Ben hangi ülkenin askeriyim, kime hizmet ediyordum? Öbür ülke vatandaşları için ortaya girip öbür örgütlerle görüşen devletler, neden kendi asker ve polisi için bunu yapmıyor. Buradakilerin kabahati ne? Bizim cürmümüz ne? Kabahatimiz Türkiye Cumhuriyeti karayollarını kullanmak mı?

BU MU ÖDÜLÜMÜZ?, KARŞILIĞI BU MU?

– Ya da Hakkari’de yolda halktan rastgele bir şahsa ziyan gelmesin diye kendimizi feda etmemiz mi? Bu mu karşılığı? Bu mu ödülümüz? Biz nasıl kimseye bir şey olmasın diye askerin asli vazifelerinden biri olanı yaptıysak, devletimiz neden asli misyonlarından biri olan asker, polis yahut vatandaşına sahip çıkmak vazifesini yapmıyor. Ben inanıyorum ki şayet istenilseydi biz buradan bir formül, bir sistem bulunarak alınırdık. Lakin istenilmedi. Ölmedik, şehit olmadık diye mi hatalıyız?

– Burada bizimle birlikte 13 kişi de vazife yaparken değil de, herkes bir yerden bir yere giderken sivil olarak alıkonulduk… Öteki 13 aile ile birleşip o denli hareket edin. Gerek İnsan Hakları Derneği gerek Ankara’ya Cumhurbaşkanlığı’na, Meclis’e ve başka partilere gidilip bizim aile, sizlerin de evlat hasretlerine son verilmesi istenirse bunun kolay bir halde olacağına inanıyorum.

Sözcü