Kendine has yorumu ve besteleriyle her kesitten geniş bir dinleyici kitlesine sahip olan Ali Özütemiz; namı öbür ‘Kıvırcık Ali’ 10 yıl evvel şimdi 42 yaşında bir trafik kazası sonucu hayatını kaybetti. Gidişi geride bıraktığı iki evladı Eren ve Ecemgül’ün içinde kapanmayacak büyük bir yara açtı… Türkiye Kıvırcık Ali’yi onlarsa babaları Ali Özütemiz’i kaybetti… Ecemgül 15, Eren ise 20 yaşındaydı… Bugün “10 yıl değil, 100 yıl geçse dinmeyecek bir acı” diye tanım ediyorlar onsuz geçen yılları… Babalarının anısını, türkülerini söyleyip bestelerine hayat vererek yaşatan iki kardeş SÖZCÜ HaftaSonu’na konuştu… Ecem Özütemiz, babası ile olan bağını şöyle anlatıyor:
– Babam bana çok düşkündü. Okul vaktinde bir öğlen yemeğinde kesinlikle işinden gücünden yarım saat ayırır, gerekirse iptal eder yanıma gelirdi. Ayrıldıklarında ben küçüktüm. Fakat baba yokluğunu hissettirmedi hiç. Ben babayla mesken ortamında vakit geçirdiğimi hiç hatırlamam. Turnelerde otomobil içinde ya da bir yere giderken seyahatte. Çocukluğum kulislerde, barların müdüriyetlerinde ya da sahne gerisinde uyuyarak geçti.
Ecemgül Özütemiz, 15 yaşında kaybettiği babasının vasiyetini, orjinal el yazısıyla dövme yaptırdı.
– 8-9 yaşlarındaydım, iki gün Çatalca’daki konutunda kalmıştım. Anneme dönerken ‘Ölüm seni arar oldum neredesin?’ kesiminin dinleyip prova yapıyordu. Söylerken ağlamaya başladı. Evvel sakladı. Dayanamayıp müziğin sesini açıp bağıra bağıra ağladı. “Babacım bir şey mi oldu?” dedim. Parçayı yol bitene kadar dinledi. Konuta bırakırken bana sıkıca sarıldı. O günü unutmuyorum. Tahminen 3 kuruş para kazanıyordu ancak ayaklarının altı deliniyordu.
– 40 yaşındaki bir babayı hele ki apansızın kaybetmekle, 80 yaşındakini kaybetmek çok başka. Hazırlıksız yakalanıyorsunuz. 11 Ocak 2011’de haberini aldığım ve o mezarlıktan çıktığım andan itibaren onsuz birinci yılları hatırlamıyorum. Bir tek doğum günüm 6 Şubat’ta mezarlığına gitmek istediğimi hatırlıyorum sonrası hafızamda yok. Şöyle bir gerçek var ki Kıvırcık Ali her yerde. Acın hatırlatılıyor. Bu bizim için onur verici lakin bir o kadar da acın tazeleniyor. Kıvırcık Ali’nin sazı da kelamı de yıllarca susmayacak. Ben de abim de onu gelecek kuşaklara aktarmak için ömrümüzü feda edeceğimize kelam verdik.
Özütemiz kardeşler, kıssalarını Hande Zeyrek’le paylaştı.
KANIMIZDA VAR, DURMUYOR
– Babam müziği hayatımda daima bir hobi olarak aşılamak istedi. Daima hobi olarak kalmasını istedi lakin kanımızda var, durmuyor. 9 Eylül Üniversitesi Konservatuar opera kısmı okudum ama yarım bıraktım… Daha sonra bir de sıhhat alanında tıbbi dokümantasyon ve sekreterlik kısmı okuyup bitirdim.
– Babamın bana bir vasiyeti vardı. Hatta sırtıma o vasiyetin dövmesini yaptırdım. 10 yaşındayken bir küçük defterim vardı arkadaşlarıma hatıra yazdırırdım. Babam da masanın üstünde görmüş “Sen de muharrir mısın ancak sürpriz olsun” dedim. Yazıp imzalamış. Sırtımda dövmesini yaptırdım bu yazının ve nefesini güya omzumda hissediyorum. Omzumda elini, ensemde nefesini hissediyorum. O kelamlar mıh üzere ezberimde, kalbimde…
– Üniversite diplomamı aldığım gün bütün ailem, yeğenlerim oradaydı fakat fotoğraf eksikti. Merasimden sonra mezarına gittim gösterdim ona bıraktım hatta diplomamı. Oturdum sohbet ettik taşını öpüp kokladım. O beni görüyor biliyorum.
– Babamın vasiyetini uyup diplomamı 2018’de aldım lakin kan durmadı müziğe döndüm. Özümüz kelamımız türkü bizim lakin ben batı müziği çalışıyorum. Abim aslında babamın sancağını taşıyor. Babamın yapıtlarını de ağabeyimle birlikte söylüyoruz. Doğu-batı sentezinde kendi müziğimi yapmak istiyorum. Müzikte ilerlemek maksadım babamın sancağını onurlu gururlu halde taşımak istiyoruz. Tırnağı olamayız lakin saçının teli olabilirsek ne memnun bize.
DÜŞTÜM BİR KIVIRCIK ALİ’NİN PEŞİNE NE BABA OLABİLDİM NE DE EŞ
Ecem Özütemiz 15 yaşında kaybettiği babasının akabinde ağabeyi Eren Özütemiz’e sıkı sıkıya sarılmış. “Kardeşten öte o baba benim için, baba yarım, baba yanım” diye söz ediyor ağabeyine olan sevgisini. Eren Özütemiz ise büyük kayıplarının akabinde yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
“Babamı kaybedince bir anda sorumluluklar üstüme bindi. Acıyı bir kenara bırakıp aileme sahip çıktım. Ben yalnızca babam Ali Özütemiz’e değil, Kıvırcık Ali’ye de aşıktım. 20 yaşında kaybettim. Tam aslında babalıktan arkadaşlığa geçiş devriydi. O yüzden biraz da babamla yarım kalan öyküm bu aslında. 2010 yazıydı, ölmeden evvelki son yaz tatilimiz. Antalya’daydık. Önünde kadehi, efkarlıydı. Gözünden bir damla yaş süzüldü. Baktı bana ‘Düştüm bir Kıvırcık Ali’nin peşine ne baba olabildim, ne eş’ dedi. Çaresizlik hissettim. Bazen yükü ağır geliyordu. Şimdi kabullenmiş değilim zira birtakım insanların vefatının içinize sinmesi lazım.”
BİR BABANIN EVLADINA VASİYETİ
BALIMA, BAL KIZIMA…
Kıvırcık Ali’nin kızının hatıra defterine yazdığı o satırlar, artık Ecemgül’ün sırtında… “Balıma Bal kızıma… Sevgili kızım canımın içi Ecemgülüm! hayattaki tek dileğim okuyup üniversiteyi bitirmen, hayata sıkı hem de sıkı sıkıya sarılman. Ömrüm olduğu sürece arkandayım yanındayım bir baban üzere değil bir arkadaşın üzere. Hayatı senle paylaşmak, yoldaşın olmak ve baban olarak seni çok seviyorum daha hoş günlere sevgiyle”
Kıvırcık Ali çalıp söylerken, evlatları da yanı başında.
TIRNAKLARIYLA KAZIYARAK KIVIRCIK ALİ OLMUŞ
– Nasıl bir çocukluktu babanızla geçirdiğiniz yıllar?
Ben biraz yaramaz bir çocuktum, babam benimle çok uğraşırdı. Hatırladığım en eski an amcalarımla bir arada tıpkı konutta kalabalık yaşadığımız günler. Babamın Kıvırcık Ali olmadığı yıllar. Kuzenler amcalar daima bir aradaydık.
Ecem Özütemiz, ağabeyi Eren Özütemiz için “Kardeşten öte o baba benim için, baba yarım, baba yanım” diyor.
Babam en küçükleri ve hiç babasını görmemiş. Tokat’ta yokluk içinde geçen bir hayat. Babamla büyük amcamız geliyor İstanbul’a. Aslında kıt kanaat geçinen, bir göz odada yaşayan, yokluğun tabanından gelen beşerler. Annem babamla 1988’de kaçarak evleniyor. 1990’da ben doğmuşum. Babam bu süreçte hem müzisyenlik yapıyor, hem konfeksiyon atölyelerinde, hem de bağlama atölyesinde çalışıyor. Dayısının kömür ocağı vardı. Ramazanda müzik yerleri kapanınca, gündüz konfeksiyon, bağlama atölyesinde tamirat, akşam da kömür taşırdı sırtında. Babam tırnaklarıyla kazıyarak Kıvırcık Ali oldu.
Eren Özütemiz’in 8 ve 5 yaşlarında Gülüm Su ve Ömrüm Asel isminde iki kızı var. “Babamı özedikçe çocuklarıma sarılıyorum” diyor.
– Pekala size vakit ayırabiliyor muydu bu kadar işin ortasında?
Ben de kardeşim de daima yanındaydık. Kulislere götürürdü bizi. Beni müzisyen yapmak istediğini hissettiriyordu. Kulislerde büyüdük. Tozundan bizi yetiştirdi. Bugün müzikten para kazanıyorsam, bilgim varsa bu çocukluktan itibaren beni işleyen babam sayesindedir. Kendisi ilkokul 5. sınıfa kadar okuyabilmiş. O yüzden okumamızı, eğitimimizi çok önemserdi. İTÜ Konservatuarı bitirdim. Birlikte son 7 yılımızda profesyonel olarak müzik yaptık. Ona vokallik de yaptım. Babama daima “Oğlunun sesi sana çok benziyor” derlerdi. O da “Önemli olan o sesi eğitmek” kaygısı.
Sözcü
